زبان و اهمّیت حفظ آن – قسمت 5

زبان و اهمّیت حفظ کردن آن – قسمت 5

روایت است چون در روز قیامت خداوند به حساب بندگان می‌رسند، ملائکه بنده‌ای از بندگان خدا را گرفته و به سوی آتش می‌برند. آن بنده با حالتی مخصوص رو به سوی خدا نگاه می‌کند. خدا دستور می‌دهد که او را برگردانند. سپس به او خطاب کرده و می‌پرسد: چرا به جانب ما نگاه کردی و گریستی؟
بنده زبان می‌گشاید که: خداوندا من به تو حسن ظن داشتم و گمان نمی‌بردم که مرا عذاب کنی!
خداوند می‌فرماید: ای ملائکه! به عزت و جلالتم سوگند که او دروغ می‌گوید و در دنیا یک روز هم به من حسن ظن نداشته است. ولی چون ادعای خوش گمانی می‌کند، او را به سوی بهشت ببرید.

نگهداری زبان از دیدگاه اهل‌بیت علیهم السلام

خداوند به ما نعمات بسیاری ارزانی داشته است و یکی از نعمات خداوند، همین زبان است.
روایت است که زبان جسم سبکی دارد و جُرم سنگینی. ولی خوش به حال آنان که از این زبان در راه خدا استفاده می‌کنند. عضوی که هم می‌تواند انسان را جهنمی کند و هم بهشتی کند. و می‌تواند انسان را به انسان سعید یا شقی بدل کند.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: هر کس زبان خود را نگه دارد، گویی به همه قرآن عمل کرده است. و نیز فرمودند: حفظ زبان از ایمان است.

و همچنین امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «من حفظ لسانه، ستر الله عورته؛ هر کس زبانش را حفظ کند، پروردگار عیوب او را می‌پوشاند». و نیز فرمودند: « خوش به حال کسی که سکوتش فکر و اندیشه، نگاهش عبرت باشد و معاصی خود را در نظر داشته باشد و مردم از دست و زبان او در امان باشند».

امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «لسانک، ترجمان عقلک ؛ زبان تو بیانگر عقل توست».

تا مرد سخن نگفته باشد          عیب و هنرش نهفته باشد